نکاح

[هشدار:  کلیه مطالب زیر، ممکن است تاکنون تغییر کرده یا به اشتباه درج شده باشد، لذا اکیدا درخواست می گردد، مخاطبان حتما به کتابهای مراجع خود(رساله) یا دفاتر ایشان حضوری یا تلفنی، مکاتبه نمایند و مراجعه نمایند.]

آبهایی که از آلت مرد خارج می شود و حکم آنها:

هر آبي که از انسان خارج مي شود مني نيست و باعث جنابت نمي شود. آبهايي كه از آلت مرد خارج مي شود پنج قسم است:

1-بول(ادرار): نجس است و طهارت لازم دارد.

2-منى: آبى است كه در اوج شهوت (ارگاسم) خارج مي شود و به دنبال آن بدن سست مي شود و انسان لذّت مي برد، منی نجس است و طهارت لازم دارد  و با خروج مني غسل جنابت نيز به انسان واجب مي شود.

3-مذى: آبى است كه نوعاً هنگام تحريك مختصر جنسى و گاهي بعد از شوخي با همسر يا تحريك شهوت از هر طريقي بدون ارگاسم خارج مي شود، پاک است و غسل ندارد، وضو و غسل را نیز باطل نمي کند ، ولي اگر يقين داشته باشید که با بول برخورد داشته, نجس است است و لازم است محل خروج تطهير شود.

4-ودى: آب سفيد رنگي است که گاهي بعد از بول خارج مي شود و شباهت به مني دارد، ودی هم موجب غسل نمي شود، ولي اگر يقين داشته باشید که با بول برخورد داشته، نجس است و لازم است محل خروج تطهير شود.

5-وطى: آبى است كه بعد از خروج منى خارج مي شود و به خودي خود پاک است و موجب غسل نمي شود، اگرچه شخص قبل از آن به واسطه خروج مني جنب شده و به غسل نياز دارد.

بنابراين هر آبي که از بدن خارج مي شود حکم مني را ندارد و موجب غسل نمي شود.

نشانه هاي جنب شدن و خروج مني در مردان

فتوای آيت الله نوري همداني:

مرد به دو صورت جنب می شود: اوّل بيرون آمدن مني چه در خواب باشد يا در بيداري باشد.

دوّم: داخل کردن آلت تناسلي خود به جلو يا عقب زن، که اگر به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، گر چه مني خارج نشود .

همه مراجع (به جز آيات عظام بهجت، صافى و مكارم): خروج منى در مرد داراى سه نشانه است: 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بيرون آيد. 3. بدن سست شود. اگر هيچ يك از نشانه‏ هاى سه گانه و يا يكى از آنها را نداشت، حكم به منى نمي شود؛ مگر آن كه از راه ديگرى يقين كند كه منى است.(توضيح‏ المسائل مراجع، م 346-آيت‏ الله وحيد، توضيح‏ المسائل، م 352-آيت‏ الله نورى، توضيح‏ المسائل، م 347-آيت‏ الله خامنه‏ اى، اجوبة الاستفتائات، س 180)

آيات عظام بهجت و مكارم: خروج منى در مرد داراى دو نشانه است: 1. همراه با شهوت باشد. 2. با جستن بيرون آيد. اگر هيچ يك از دو نشانه يا يكى از آن دو را نداشت، حكم به منى نمي شود؛ مگر آن كه از راه ديگرى يقين كند كه منى است.(آيت‏ الله بهجت، توضيح‏ المسائل مراجع، م 346 و آيت‏ الله مكارم، تعليقات على العروة، غسل الجنابة)

آيت‏ الله صافى: اگر با شهوت و جستن بيرون آيد و يا با جستن بيرون آيد و بدن سست شود، آن رطوبت حكم منى را دارد و اگر هيچ يك از اين دو نشانه را نداشت، حكم به منى نمي شود؛ مگر آنكه از راه ديگرى اطمينان پيدا كند كه منى است.(توضيح المسائل، م 1352)

بنابراين اگر مايع مذكور علائم مني را ندارد و شما هم بعد از ادرار استبراء از بول مي كنيد ،محكوم به طهارت است و غسل لازم ندارد.

منبع: porseman.org

Pasted from <http://937173.blogfa.com/post-37.aspx>
 

آبهایی که از آلت زن خارج می شوند و حکم آنها:

 
1-بول(ادرار): نجس است و موقع نماز بدن و لباس بايد آلوده به آن نباشد.

2-منی: هرگاه زنان به اوج لذّت جنسى برسند و همزمان رطوبتى از آنها خارج گردد (كه غالباً همراه با سستى بدن است) رطوبت مذكور حكم منى دارد و بايد غسل جنابت كنند و این آب نجس است.

3-مذی: آبى كه هنگام ملاعبه و بازى كردن با همسر بيرون مى آيد و به آن »مَذْى« مى گويند.

4-ودی: آبى كه گاه بعد از بول بيرون مى آيد و كمى سفيد و چسبنده است و به آن»وَدْى«مى گويند.

5-وذی: آبى كه بعد از منى بيرون مى آيد و به آن»وَذْى« مي گويند.

آبهای»ودی«و»مذی«و»وذی«در صورتى كه مجرا آلوده به بول و منى نباشد، پاك است و وضو و غسل را هم باطل نمى كند.

نشانه هاي جنب شدن و خروج مني در زنان:

فتوای آيت الله نوري همداني:

زن به دو صورت جنب می شود: اوّل بيرون آمدن مني چه در خواب باشد يا در بيداري باشد.

 دوّم: داخل شدن آلت تناسلي مرد به جلو يا عقب زن، که اگر به اندازه ختنه گاه يا بيش تر داخل شود، گرچه مني خارج نشود .

اگر زن بر اثر تحريک هاي جنسي به قدري تحريک شود که به اوج شهوت جنسي برسد و در آن حال مايعي از او خارج شود، جنب مي شود. اگر به اوج لذّت نرسد و مايع خارج شود و يا به اوج لذّت برسد، ولي مايعي خارج نشود و يا شک کند که مايعي خارج شده يا نه ،جنب نمي شود و غسل لازم نيست.

زن اگر يقين به خارج شدن مني پيدا کند جنب مي شود . اگر يقين پيدا نکند جنب نمي شود. بنابراين مواقعي که زن بر اثر تحريک هاي شهواني مقداري لذّت مي برد و در آن حال رطوبتي از او خارج مي شود ، چون به اوج شهوت نرسيده ، جنب نمي شود . رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمي کند.

اوج لذّت و شهوت به حالتي گفته مي شود، که در آن حالت رعشه جنسي پيدا مي كند . بعد از تمام شدن آن حال انسان احساس تخليّه شدن و ارضا مي کند، حالت شهوتش تمام و بدنش سست مي شود. حالت تحريک آميزي که قبل از تخليّه شدن داشت، ديگر آن حالت را ندارد. مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد ،ديگر ميل به غذا ندارد.

فتوای رهبر معظم انقلاب به شرح ذیل می باشد:

به طور کلّی اگر زن به اوج لذّت جنسی برسد و در آن حال مایعی از او خارج شود،جنابت محقَّق شده و غسل بر او واجب است. ولی اگر شک کند که به این مرحله رسیده یا نه و یا شک در خروج مایع داشته باشد،غسل بر او واجب نیست و سایر ترشّحات نیز پاک است.

فتوای آیت الله مکارم شیرازی:

در صورت شک از خروج منی وضیفه ای ندارد.

به غیر از آب های بالا از آلت زنان خون هایی نیز خارج می شود که مخصوص خانم ها است و هریک از این خون ها احکام و غسل مربوط به خود را دارند.

نام و احکام این خون ها به شرح زیر است:

1-حیض،2-نفاس،3-استحاضه(که هر کدام احکام خاص خود را دارند.)

1-خون حیض و غسل حیض:

در لغت، واژه حیض به معنای جمع شدن خون است(حوض را از این جهت حوض می نامند، که آب در آن جمع می شود)و در اصطلاح خون ماهانه ای است که زن از سن بلوغ به بعد در اثر ریزش دیواره رحم از خود می بیند، طبق آفرینش الهی زنان سالم بالغ از سن بلوغ(پایان نه سال قمری)تا سن یائسگی(زنان سادات 60 سال قمری و زنان غیر سادات بعد از 50 سال قمری، البته به نظر حضرت آیت الله العظمی بهجت زن تا شصت سالگى ممكن است حیض شود هر چند علویّه نباشد) در یک زمان بندی معلوم هر ماهه(پریود)خون می بینند.

در حال دیدن چنین خونی شارع اعتبار حائض(حیض بودن،عادت بودن)برای زن کرده است و چنین وضعیّتی بنا به اعتبار و حکم وضعی، مقرّر است که زن برای خارج شدن از این حالت باید ایّام خون دیدن حیض را گذرانده و سپس غسل حیض انجام دهد.

2-خون نفاس و غسل نفاس:

خونی است كه همراه با بيرون آمدن اولين جزء نوزاد از رحم مادر به دنيای خارج رحم، از زن خارج می ‌شود و زنان در اين حالت را نُفساء يا نَفساء می نامند.

كمترين مدّتی كه زنان زائو اين خون را می بينند یک لحظه و بيشترين آن ده روز است و زن در پايان خون ديدن بعد از زايمان بايد غسل نفاس كند و بنا بر احتياط براي نماز بايد وضو بگيرد و به همان غسل اكتفاء نكند.

3-خون استحاضه و غسل استحاضه:

به غير از خون‌های حيض كه اقل آن سه روز و اكثر آن ده روز اعتبار می شود و خون زخم كه ناشي از بيماری زن در ناحيه رحم و مجاری مربوطه است و خون بكارت كه مربوط به پرده بكارت است و خون نفاس كه مربوط به اولين خون‌ ديدگی همزمان با زايمان است، خون ديگری كه تعريف‌ های فوق بر آن صادق نيست، به نام استحاضه در فقه آمده شده است و زن را در موقع ديدن اين خون مستحاضه می گويند.

خون استحاضه بر سه قسم است: 1- قليله 2- متوسطه 3- كثيره

براي استحاضه قليله باید برای هر نماز يک وضو بگيرد.

براي استحاضه متوسطه بايد برای نماز صبح غسل كند تا صبح روز بعد.

براي استحاضه كثيره بايد يک غسل برای نماز صبح و يک غسل برای نماز ظهر و عصر و يک غسل برای نماز مغرب و عشاء انجام دهد.

بنابراين غسل ‌های: حيض، نفاس و استحاضه از غسل ‌های اختصاصی زنان است.

البته جزئیات احکام هر یک از این موارد بسیار است که در صورت نیاز به رساله های عملیّه مراجعه نمایید.

Pasted from <http://937173.blogfa.com/post-38.aspx>